محمود شایان:خستگیه باستانی ، خستگیه موروثی ، ذره ذره از تنم بهدر می شود . آرامش پربار این درخت به من هم  سرایت کرده است. خوبم ، خوشم ؛ کجا؟هیچ جا!نیمه شب است یا نزدیک سحر ؟ نمیدانم!انگار در مکثی خالی میان دو دقیقه پرهیا هو نشسته ام ؛ میان بی نهایت گذشته وبی نهایت فردا و نگاهم  خیره به عنکبوتی است که صبور و آرام ، توری نازک میبافد...

فیلم<<درخت گلابی>>ـداریوش مهرجویی